Zeventiger dromen
De jaren zeventig waren zo geweldig dat ze wat mij betreft best twintig jaar hadden mogen duren.
Onlangs sprak ik de vriend van de vriendin van mijn nicht die de jaren zeventig geestverruimend en bewust tegelijk heeft meegemaakt. We ontmoetten elkaar voor het eerst in 1976 op een camping in Frankrijk, waar hij zijn vriendinnetje kwam bezoeken. Nu, vijfendertig jaar na dato, vroeg ik hem hoe hij destijds zo stipt, precies op het afgesproken tijdstip, op die camping kon aankomen, terwijl hij liftend had gereisd.
“Liften was in de jaren zeventig net zo punctueel als de trein”, zei hij. Je werd heel gemakkelijk meegenomen. Vanuit Nederland liftte je naar De Hallen in Parijs. Van daaruit vertrokken vrachtwagens naar alle bestemmingen in Frankrijk. Je koos de juiste uit en de chauffeurs namen je zonder uitzondering graag mee als gezelschap.”
“Heb je nog meer van die dingen die in de jaren zeventig mogelijk waren en nu niet meer?” vroeg ik gretig en toen barstte hij los en stopte niet meer, totdat hij ver na middernacht abrupt op de bank in slaap viel. De eerste dingen die hij zei, kon ik opschrijven, maar ik raakte al snel zo geboeid dat ik alleen nog maar kon luisteren.
Een telegram sturen naar een vriend in Groningen
Dansen in een bar/dancing zonder het gevoel dat anderen een net iets sickere move hadden
Wereldkampioen in een zeilklasse worden terwijl je gewoon een full-time baan hebt
Naar Afghanistan liften om een jas te kopen
Proberen onder de dienstplicht uit te komen
Sosjaal demokraties krieties zijn
Paarse tuinbroeken dragen terwijl je niet in de tuin aan het werk bent
Kolenkit nog echt gebruiken i.p.v. als paraplustandaard
Elektriciteit via palen en porseleinen geleiders aan huis krijgen
Verdacht zijn als je communist bent
